Fangol.pl

Po 21 niesamowitych latach, zadecydowałem, że nadszedł czas zakończenia kariery profesjonalnego piłkarza. Mimo że otrzymałem wiele ekscytujących ofert z kraju i z zagranicy, czuję, że 38 lat to odpowiedni czas, żeby rozpocząć kolejny rozdział w moim życiu. Jestem niezwykle dumny z trofeów, które zdobyłem, z ponad 100 meczów w reprezentacji i z ponad 300 strzelonych goli. Muszę podziękować wielu osobom. Dziękuję moim rodzicom za zaszczepienie we mnie pasji do ciężkiej pracy, poświęcenia i profesjonalizmu - wartości, które towarzyszą mi we wszystkim, co robię. Zawsze będę wdzięczny za wsparcie mojej rodzinie - żonie Christinie i dwóm córkom Lunie i Isli. To, co dawałyście mi poza stadionem, zawsze było moją siłą na boisku. Kocham was mocno. Dziękuję również moim przyjaciołom i zespołowi, który zawsze był dla mnie. Dziękuję wspaniałym kolegom, trenerem, menedżerom i reszcie sztabów, z którymi miałem zaszczyt pracować. Chcę również oddać hołd wszystkim klubom, dla których grałem. Po pierwsze, West Hamowi, w którym zadebiutowałem w 1996 roku, dzięki ludziom, którzy uwierzyli we mnie w młodym wieku. Ostatnio grałem dla Manchesteru City i New York City FC. Jestem bardzo zadowolony z moich ostatnich lat gry w tych dwóch klubach i bardzo doceniam wsparcie, które otrzymałem od City Football Group i kibiców obu klubów. Oczywiście, największa część mojego serca należy do Chelsea FC, klubu, który dał mi tak wiele wspaniałych wspomnień. Nigdy nie zapomnę szansy, którą mi dali i sukcesów, które wspólnie odnieśliśmy. Jest niemożliwym podziękować z osobna każdej osobie, która pomogła mi podczas 13 lat gry w tym klubie. Mogę powiedzieć, że od momentu podpisania kontraktu do teraz i również w przyszłości będę niezmiernie wdzięczny za wszystko. Kibice Chelsea dawali mnie i moim kolegom niesamowite wsparcie. Ich pasja i głód zwycięstw powodował we mnie chęć dawania z siebie wszystkiego, co najlepsze rok po roku. Nie mógłbym tego bez nich zrobić. Patrząc w przyszłość, dziękuję federacji za możliwość podwyższania moich kwalifikacji trenerskich i nie mogę się doczekać wykorzystania możliwości pozaboiskowych, jakie otwiera ta decyzja.

Trenuję z dzieciakami. Jeśli pojawi się coś ciekawego, to chcę być gotowy i zagrać dla nowej drużyny z entuzjazmem. Jeśli nie, to zostanę niańką i agentem mojej żony.

Kiedy Totti gra meczyki treningowe, gra w piłkę ze swoim synem albo rozgrywa mecz o awans do następnej rundy pucharów, to zawsze szuka nokautującego uderzenia. Tego zagrania, którego nikt nie jest w stanie dostrzec. Kiedy mamy go na boisku, to zawsze trzeba mu podawać piłkę. Im więcej piłek dostanie, tym więcej piłek otrzymają jego koledzy.

Nie wiem, jakim piłkarzem będzie Gabriel Jesus. Tak samo jest z arbuzem. Trzeba go otworzyć i zobaczyć, co jest w środku. Gabriel Jesus ma duży talent i jest bardzo agresywny. Chce być dobrym piłkarzem, a to bardzo pomaga. Ma swoje marzenia na temat tego, jakim piłkarzem będzie w przyszłości. Chce być kimś w futbolowym świecie, a my pomożemy mu to osiągnąć.