Fangol.pl

Cóż, niektórzy lubią życie na bogato. Jeśli cię stać, by płacić zawodnikom pół miliona euro rocznie, to fajnie. Gdy awansujesz co roku do fazy grupowej pucharów, jest dobrze. Ale gdy coś się nie uda, jak to miało miejsce w tym roku, to zostajesz z tymi kontraktami i możesz mieć problem. Ale generalnie nie chcę oceniać polityki transferowej Legii w ostatnich latach, bo musiałbym mocno pojechać... Powiem tylko krótko – gdybym ja miał tyle niewypałów co ostatnio Legia, to bym się ze wstydu spalił. Wszystkiego nie przewidzisz, ale nie można cały czas liczyć na takiego farta, jak w przypadku Odjija-Ofoe.

Cieszę się z obecności w naszym składzie Dario Benedetto i Mauro Icardiego, ale 'Pipa' Higuain zasługuje na jeszcze jedną szansę w reprezentacji Argentyny. Jako piłkarz i jako osoba.

Najbardziej niewiarygodne było to, że ludzie cały czas gapili się na mnie. Wieczorem wychodziłem trochę częściej, ale nie za dużo razy, bo nie chciałem czuć się niekomfortowo. Napisano różne rzeczy, ale to rasizm był jedynym powodem, dla którego odszedłem. Jeśli kiedykolwiek gdzieś szedłem, czułem, że ludzie ze mnie żartują. Jak tylko poszedłem do sklepu, otrzymywałem dziwne spojrzenia i komentarze. I chociaż nie mogłem znieść tego, co myślą o mnie ludzie, starałem się skupić na graniu w piłkę. Bardzo się martwiłem o rodzinę i przyjaciół. Nie chciałem, żeby musieli tego doświadczać. Kończyło się na tym, że żadni znajomi nie chcieli mnie odwiedzić w Polsce, bo było aż tak źle.

Akceptuję wyzwiska tylko jeśli dotyczą mojej gry. Nie akceptuję natomiast, gdy miesza się w to moją rodzinę. Po meczu z Veroną ktoś napisał na moim koncie na Instagramie, że życzy śmierci moim najbliższym. Z mojego punktu widzenia tacy ludzie to nie są kibice. To, co mną wstrząsnęło najmocniej to fakt, że ten człowiek pisał to bezpośrednio do mojej rodziny - życzył im śmierci w drodze powrotnej do Florencji, a wszystko dlatego, że stracił przeze mnie punkty w Fantasy Football.

W wieku 16 lat, pod wodzą trenera Topolskiego, zadebiutowałem w Ekstraklasie, a ogólnie w Zagłębiu zagrałem prawie 40 spotkań w lidze. To były takie czasy, że ja na treningu stawiałem się godzinę wcześniej niż cała drużyna. Musiałem przynieść sprzęt z pralni, porozkładać przy szafce każdego zawodnika, później rozwiesić siatki na bramkach. No i raz popełniłem błąd (śmiech). Mirek Dreszer nie mógł znaleźć swoich rękawic, bo mu ich nie położyłem na szafce. Podszedł do mnie i pyta: „Młody, a gdzie moje rękawice?”. A ja nie dosłyszałem i nieopatrznie zapytałem: „co?”… I się zaczęło. „K…, młody. Będziesz mi tu pyskował?!”. No i wpakował mnie za fraki do szafki na sprzęt, oczywiście przekręcając kluczyk. Trening się zaczął, a trener – nie pamiętam, czy to był jeszcze Strejlau czy już Dragan – dopiero po kilkunastu minutach zapytał się kolegów, gdzie jest młody Lewandowski? A młody Lewandowski zamknięty i skulony w szafce na buty (śmiech). Dopiero później przyszli i mnie wypuścili, a ja zbiegłem na trening.