Fangol.pl

Jak poznałem Mohameda Salaha? To był specyficzny czas. Salah rozgrywał wtedy swoje pierwsze mecze w reprezentacji. Był młodym chłopakiem. W Egipcie było bardzo niespokojnie, bo to był czas tuż po rewolucji. Poznałem go, gdy miał dziewiętnaście lat. Zawsze mówił, że chce zostać najlepszy. Miał motywację, by trenować, dodatkowo pracować, nieporównywalną z innymi graczami kadry Egiptu. Był pod tym względem niesamowity. Gdy później wyjechał do Bazylei, ja nadal miałem mieszkanie w Niemczech i często go odwiedzałem. On był młody, ja byłem młody. Mieliśmy dobry kontakt. To nie zawsze się urywa, gdy idzie się w świat. Na pierwszym etapie gry w Romie nie był w stu procentach zadowolony z rutyny treningowej. Cały czas byłem z nim w regularnym kontakcie. Dzwonił i prosił mnie, czy mógłbym mu pomóc, czy mógłbym przylatywać do Rzymu, by trenować z nim indywidualnie. Wtedy byłem jednak w trakcie kursu UEFA Pro, co wymagało cotygodniowego udziału w wykładach w Kolonii. Miałem małe możliwości, by do niego latać i musiałem mu to wytłumaczyć. Pomogliśmy mu tylko wraz z Bradleyem skomunikować się we właściwy sposób ze sztabem trenerskim i uporządkować sprawy, które go nurtowały.

Czy tęsknimy za Cristiano Ronaldo? Mówi się o tym przez cały sezon. Może ty nie zadałeś takiego pytania mi, ale koledzy po fachu zadają je cały czas. Nie możemy rozmawiać o tym, kogo tu nie ma. Ja tęsknię za Bale'em, gdy go nie ma. Tęsknię za Carvajalem, gdy jest kontuzjowany. Nie możemy szukać rozwiązania poza tym klubem. Trzeba spojrzeć na tę szatnię. Mamy wystarczające rozwiązania, by strzelać mnóstwo goli. Nie możemy płakać za kimś, kto nie chciał tu być.

Choć wam się nie wydaje, to sytuacje dość powszechne. Ale to żadna wymówka, nie powinienem był zachowywać się w ten sposób. My zawsze dajemy z siebie maksa, co, Regui? W końcu wygraliśmy jako zespół?

Piątek? To bardzo niewygodny napastnik do krycia przez obrońców. Jest silny fizycznie, walczy o każdą piłkę i umie strzelać gole. To interesujący piłkarz, który ma przed sobą wielką przyszłość.

Mój ostatni mecz w Realu? Czuję, że mamy jutro mecz, który wywołuje u nas maksymalne nadzieje i podchodzimy do niego z maksymalną ambicją. Nie myślę o niczym innym niż jutrzejszym spotkaniu, które jest bardzo atrakcyjne do rozegrania. Czy usiądę na ławce na Camp Nou? Mogę potwierdzić, że siedzę tutaj dzisiaj, a jutro będę na ławce. Mówisz o tym, czego ja nie podzielam. To jest opinia, mówmy o faktach i meczu, jaki nas czeka. Nie patrzę na to, co się mówi, tylko na zawodników, rywala i nasze starcie. Gdybym widział to, co się opowiada, nie byłbym trenerem, a tym bardziej nie pracowałbym w Realu Madryt.

Łatwo jest wskazać palcem na Julena Lopeteguiego, ale bardziej sprawiedliwe jest traktowanie go jako ofiary a nie winowajcy. ulen Lopetegui został rzucony jako mięso armatnie po katastrofalnej budowie składu bez Cristiano Ronaldo. Real stracił najlepszego strzelca w historii i nie przebudował drużyny, bo problemy rozwiążą się w 2019 roku, gdy planowane jest ściągnięcie Neymara. To jest obsesja Pereza. W Madrycie liczy się tylko zwycięstwo. Nikogo nie obchodzi jutro, liczy się tu i teraz. A Real bez Ronaldo radzi sobie źle. Perez nie był w stanie zatrzymać Zidane'a i myślał, że granie młodzieżą wystarczy. Nie ma zmiennika dla Mateo Kovacicia, w sprawie bramkarza nie posłuchał Lopeteguiego, gdy ten mówił o potrzebie wzmocnienia środka pola.