Fangol.pl

Słyszałem, że niektórzy kibice Juventusu domagają się usunięcia tablicy Antonio Conte z alei gwiazd, po tym jak rozpoczął pracę w Interze. Conte walczył dla Juventusu jako piłkarz i trener do ostatniej kropli potu. Dokonał zawodowego wyboru, nawet jeśli jest on dla niektórych niewygodny. On nigdy nie zdradził Juve, to nie jest typ człowieka, który całuje herb na zawołanie. Jego powrót do Serie A uważam za ważne wzmocnienie całego systemu włoskiej piłki, tak samo jak powroty Maldiniego, Bobana czy Sarriego.

Spędziłem w Manchesterze trzy lata. Miałem tu trochę dobrych i złych momentów, tak jak każdy. Myślę, że może to być dla mnie dobry czas, żeby podjąć nowe wyzwanie w innym miejscu.

Czasem włączę Ligę Mistrzów czy ekstraklasę, ale nigdy się do tego nie zmuszam. Utarło się, że piłkarz powinien interesować się piłką nożną, a ja wolę wrócić do domu, przeanalizować własne zagrania i odpocząć. Przecież hydraulik po robocie nie włącza YouTube'a i nie ogląda, jak inni zajmują się hydrauliką.

PSG już pięć miesięcy temu powiedziało mi, że w nowym sezonie bedę rezerwowym bramkarzem. Od stycznia miałem mnóstwo czasu, żeby o tym pomyśleć i doszedłem do wniosku, że to nie dla mnie, więc zrezygnowałem z wielkich pieniędzy i możliwości przedłużenia umowy o kolejny rok. Ich propozycja była zrozumiała, uzasadniona i kusząca, jednak w wieku 41 lat mam niemal fizyczną potrzebę odczuwania wrażeń. Emocje dają ci energię, marzenia i poczucie, że jesteś częścią czegoś.

Po transferze do Norymbergi nie miałem kompleksów, a raczej obawy. Nagle wyjechałem 800 kilometrów od domu, do obcego kraju. Kiedy kierowca prezesa Tadeusza Dąbrowskiego zawiózł mnie do Norymbergi i zostawił w hotelu, miałem czekać przez dwie godziny na menedżera. Rozpłakałem się i powiedziałem, że wracam do Polski. Zastanawiałem się, co ja tam w ogóle robię. Pierwszy miesiąc naprawdę był trudny, ale nie ze względu na treningi, ale na moją psychikę. Dzięki Kosowi i Kampie, moim bratnim duszom, było mi łatwiej, bo trzymaliśmy się razem, ale potrzebowałem trochę czasu, by przyzwyczaić się do nowych okoliczności. Po kilku tygodniach od niemieckiego bolała mnie głowa - to ciężki język, a lekcje miałem każdego dnia. Wiedziałem, że im szybciej będę się umiał porozumiewać, tym łatwiej będzie mi żyć, nie tylko w drużynie. Miałem chwile zwątpienia, ale kiedy zaczynał się trening, wracałem do żywych. Wiedziałem, że mnie przyjmą i zaakceptują, bo potrafiłem grać w piłkę.

Postawa Krzysztofa Piątka mnie nie zaskakuje. On lubi walczyć, strzela dużo goli i wciąż chce więcej. Dawał z siebie wszystko, zarówno w Milanie, jak i Genoi. To świetny transfer. Milan powinien ustalać wyjściowy skład zaczynając od niego.

Leo odnajduje się na nowo w każdym sezonie. Taki po prostu jest. Może nie jest już piłkarzem, który przedrybluje trzech, czterech czy pięciu rywali i strzeli nadzwyczajnego gola. Teraz jednak woli posłać podanie na kilkadziesiąt metrów i wypracować Jordiemu Albie sytuację jeden na jeden z bramkarzem. On widzi wszystko wokół pola karnego. Może zagrać podciętą piłkę i zaliczyć asystę. Uważam, że teraz jest bardziej kompletny niż kiedykolwiek wcześniej. Jeśli tu chodzi o to, kto jest najlepszy, to najlepszy jest Messi. Nie ma co do tego wątpliwości. Potencjalnie na podium na pewno może być jeden z piłkarzy Liverpoolu, ponieważ ten zespół rozegrał wspaniały sezon.