Fangol.pl

Jan Oblak to bramkarz światowej klasy, ale po ostatnim meczu z nami zabrakło mu pokory. Być może to dlatego my zagramy na EURO, a Słoweńcy obejrzą je w telewizji.

To zleciało tak szybko, że nawet nie zastanawiałem się, jak ogromny był to transfer. Byłem skupiony na pracy. W piłce nożnej chodzi o to, żeby stawiać sobie nowe cele. Teraz kosztowałem 38 milionów euro i chcę zrobić wszystko, żeby przy następnej zmianie klubów było to 60-70 milionów. Trzeba mieć ambicję i będę do tego dążył. Jestem dopiero na początku kariery, to mój drugi sezon w poważnej lidze, jednej z pięciu najlepszych.

Jeśli Neymar będzie dalej w formie, to w letnim oknie transferowym w 2020 roku wszystko jest możliwe. On zawsze będzie opcją dla Barcelony. Neymar ma w sobie filozofię Barcelony, dlatego piłkarsko idealnie nam pasuje. W życiu tak jest, że określają nas pewne kwestie finansowe. One wyznaczają na co możemy sobie pozwolić.

Po latach współpracy z psychologami łatwiej się odciąć. Poznałem wiele technik i sposobów radzenia sobie z problemami. Pan, który prowadził mnie w Warszawie, na jedne zajęcia przyniósł zapalniczkę elektryczną. Przyłożył ją do mojego palca, nacisnął i kopnęło. Sprawdzał w ten sposób moją reakcję, żeby wiedzieć, jak mnie poukładać. Podpisuję się pod stwierdzeniem, że głowa potrafi więcej niż nam się wydaje. Na początku, chwilę po tym jak zacząłem grać w Legii, nie trzymałem ciśnienia. Ciągle czytałem komentarze w internecie, bardzo mnie to męczyło. W końcu zacząłem wyłączać telefon po nieudanym występie, czasem i na kilka dni. Wtedy, po tym golu Begovicia, powiedziałem sobie: "k...a, dobrze stałem, nic się nie działo, wiatr zawiał, o co tu chodzi?". Za wiele nie mogłem zrobić, musiałbym stać na linii bramkowej żeby to obronić.

Tomasz Kędziora rozwija się z meczu na mecz. Trochę mnie martwią jego statystyki, że on w tym sezonie nic nie strzela. To był zawodnik, którego piłka zawsze szukała w polu karnym. On nie trafił w pucharach ani w lidze ukraińskiej. Z kolei Bartosz Bereszyński jest na pewno zawodnikiem silniejszym fizycznie, który lepiej broni. Gdybym miał się odnieść do potencjału, to myślę, że szansę na zastąpienie Piszczka ma Robert Gumny. On ma podobną charakterystykę piłkarską.

Wbiegł tylko jeden kibic. Młody chłopak, bodajże 15-latek. Fan Roberta, chciał go wyściskać. Sytuacja analogiczna do tego, co mieliśmy w Glasgow cztery lata temu. Tam też ktoś wbiegł na boisko, żeby zrobić sobie selfie z naszym kapitanem. Oczywiście coś takiego nie powinno mieć miejsca, zwłaszcza że przed meczem z Izraelem wyjątkowo dużo mówiło się o kwestiach bezpieczeństwa. Wielu było natomiast ochroniarzy, którzy próbowali go złapać. Ślizgali się jak na lodzie – jeden wpadł na Tomka, a drugi przewrócił się przed Robertem Lewandowskim, na szczęście do zderzenia nie doszło. A ten kibic sam wywrócił się w polu karnym i dopiero wtedy go dorwali. Paradoksalnie najbardziej ucierpiał ochroniarz wpadający w Tomka Kędziorę. Po meczu widziałem, że chyba miał złamany nos, był zalany krwią. Do tego dwóch kolegów prowadziło go pod rękę i posadziło na wózku, musiał mocno uszkodzić sobie nogę. Co do Tomka, jest w pełni zdrowy, nie ma żadnego ryzyka, by przez to zdarzenie nie mógł zagrać we wtorek.

Po wojażach w Glasgow i Anglii chciałbym w końcu budzić się codziennie ze słońcem na twarzy. Od dawna rozmawiamy z Sarą o Los Angeles. Ale o grze tam nie myślę. Mam kilka pomysłów, które chciałbym zrealizować, a wcześniej nie miałem czasu. Chętnie wszedłbym do studia i nagrał kilka coverów, pośpiewał. Może coś fajnego z tego wyjdzie? Nie wiem, ale przynajmniej zrobię, co zamierzałem. Jest też kilka rzeczy, które kręcą się od paru lat, małżonka dobrze prosperuje, prowadzi firmę jubilerską, nagrywa płyty. Przede wszystkim chcemy fajnie żyć.

Krytyka reprezentacji Polski ze strony mediów? Gdy byłem częścią tej drużyny, nie śledziłem tego. Teraz mam wstręt do tego, jak szybko można niektórych zaszufladkować. Czuję go do wielu informacji, które się ukazują w mediach na temat reprezentacji. Teraz widzę, jak szybko potrafimy kogoś skreślić, nie dać mu prawdziwej szansy. Może gra reprezentacji nie wygląda porywająco, ale awansowaliśmy do mistrzostw Europy. Ci piłkarze i sztab potrzebują zaufania i czasu, którego w kadrze jest mało, nie jest łatwo wszystko od razu poukładać.

Najbardziej leniwy piłkarz, jakiego znam? Eden Hazard. W ogóle nie lubił ciężko trenować. Kiedy wykonywaliśmy ćwiczenia, on po prostu stał i czekał, aż skończymy je robić. W niedzielę wchodził jednak na boisko i był najlepszym zawodnikiem. To było niewiarygodne.