Fangol.pl

Moim największym idolem jest Sergio Ramos.

Pamiętam moją pierwszą Złotą Piłkę, przyleciałem do Paryża, mając 22 lata, z trójką rodzeństwa. To było coś niesamowitego, teraz, 10 lat później, jestem w innym momencie, bardzo wyjątkowym z osobistego punktu widzenia. Są ze mną żona, synowie oraz brat i bratanek. Tak jak powiedziała moja żona w wyświetlonym filmie, przez cały ten czas nigdy nie przestałem marzyć, chcieć się rozwijać każdego dnia i przede wszystkim cieszyć się piłką nożną. Dzięki Bogu mogę robić to, co kocham, od kiedy miałem rok lub dwa. Bóg zdecyduje, czy zostanie mi jeszcze parę lat, by dalej cieszyć się grą. Zdaję sobie sprawę ze swojego wieku, takie momenty cieszą o wiele bardziej, ponieważ zbliża się moment zakończenia przeze mnie kariery, to trudne. Powtarzam, choć może zostało mi jeszcze wiele lat, teraz wydaje się, że czas płynie niezwykle szybko. Chcę dalej cieszyć się grą, rodziną, rywalami oraz życiem, które mam. Nigdy nie osiadam na laurach, staram się być coraz lepszy. Nagrody indywidualne są piękne, ale i drugorzędne, najważniejsze są cele grupowe. Co roku staram się walczyć o wszystkie trofea, czasem się udaje, a czasem nie. Jestem dumny z bycia częścią klubu, który tak kocham, z bycia w jednym z najlepszych zespołów na świecie i tworzenia z nim historii. Nagrody takie jak Złota Piłka sprawiają, że klub staje się jeszcze większy.

Gdybym Szczęsnemu wręczył nagrodę Jaszyna to byłoby coś wielkiego i szkoda, ale mam nadzieję, że kiedyś coś takiego uda się zrobić.

Więc to był domowy mecz z Barcą, a my mieliśmy ten rzut rożny...

Wiadomo, jak jest z rankingami, są większe i mniejsze niespodzianki. Podchodzę do tego z uśmiechem na twarzy, cieszę się, że tu jestem. Tym razem udało się skorzystać z zaproszenia, wszystko się zgrało i możemy się spotkać w innych strojach niż zwykle, w innym otoczeniu niż na zielonych boiskach. Z większością zawodników znamy się z boisk, z krótkich rozmów, z niektórymi bardziej, jest też czasem cięższa komunikacja językowa, ale każdy z nas inaczej czuje się na boisku, niż na takiej gali. Dla mnie to fajne doświadczenie. Można dyskutować, kto powinien wygrać, a kto nie, ale to coś ekstra. Ambicje są żeby wygrywać, może nie w plebiscytach, ale na boisku, jednak trzeba podchodzić z uśmiechem na twarzy. Mam nadzieję, że wszystko to, co robimy teraz z reprezentacją Polski, z Bayernem Monachium, będzie procentowało w przyszłym roku. Mając takich kibiców, szczególnie w kadrze, czuję ich wsparcie, nie tylko na boisku, ale tam, gdzie spotykam się ze słowami otuchy