Fangol.pl

W Koronie Kielce grał z nami Oliver Kapo. Grał kiedyś w Juventusie, reprezentacji Francji, Monaco. Z Auxerre też grał w Lidze Mistrzów. Później był też w Celticu i w Anglii, znał niejedną ligę, niejeden styl. Przyjaźniliśmy się i kiedyś Oli mi powiedział: – Leo, strasznie ciężka ta liga. Nie ma miejsca do grania. Nie ma gdzie podać piłki. Każdy walczy. Ja też początkowo musiałem się przestawić. Szanuję polskich piłkarzy, polski zawodnik jest zawsze ambitny, silny, twardy.Czysto piłkarsko też wielu gra bardzo dobrze. Jest dużo chłopaków, którzy jadą za granicę i dają sobie radę.

Chciałbym wiedzieć, czym kierowałaś się łamiąc zasady kwarantanny podczas globalnej pandemii. Cały świat prosił cię, żebyś nie wyjeżdżała, a ty naraziłaś nasze dzieci podczas podróży do innego kraju. Przeprowadziłaś się do epicentrum zarażenia we Włoszech i nawet nie pomyślałaś o konsekwencjach? Co w takich momentach jest nie tak z twoją głową? Najświętszą rzeczą na świecie jest zdrowie naszych dzieci. Jestem oburzony twoim brakiem świadomości. Jeśli nie potrafisz zrobić tego dla siebie to zrób to dla nich. Dziś jesteś matką piątki dzieci, ale chyba nie jesteś tego świadoma.

Widać było, że mu zależy, ale ciało nie pozwala. Jeśli masz nadwagę, nie możesz sobie pozwolić na cięższy trening. Miał swojego dietetyka, który za nim chodził, doprowadził go do w miarę niezłego stanu, ale był w stanie pograć pół godziny na wysokim poziomie, a potem padał fizycznie. Pamiętam, jak skończył grać w piłkę. Okoliczności były dość… niecodzienne. Anderson był zawsze ze mną pokoju. Wkręcił mnie w świat bitcoinów. Noc. Leży, leży… Nagle się zrywa. – Kosa!!! Ku*wa, kończę z piłką! Koniec! Nie gram już więcej ani dnia! Patrzę się na niego: co jest? O co gościowi chodzi? – Zobacz, zobacz ku*wa!!! – krzyczy do mnie i pokazuje telefon. Okazało się, że sprzedał bitcoiny… za parę ładnych baniek euro. Krzyczy do mnie, że kończy z piłką. No piękna sprawa. Na drugi dzień wychodzimy na trening. Wszyscy zebrali się w kółku, Anderson wszedł do środka: – Panowie, dzięki serdeczne, kończę grać w piłkę. Pożegnał się i od razu poszedł rozwiązać kontrakt. W trzy dni załatwił swoje sprawy i tyle go w Adanie widziano. Do tej pory ma wynajęty dom, zapłacony z góry. Stoi pusty. Ostatnio do mnie dzwonił na WhatsAppie: – Kosa, zobacz, jakie mam teraz życie! Najlepsze na świecie! Bawię się! Był gdzieś w Portugalii na prywatnym jachcie. Lata po świecie, korzysta z uroków.

Chciałbym odzyskać numer "7".

Tylko co kapitan ma do spraw finansowych? Kwestie zarobków są drażliwe i najlepiej, gdyby każdy indywidualnie mógł się wypowiedzieć. W tym temacie nie chcę być pośrednikiem między zespołem i władzami klubu, żeby później nikt nie miał pretensji. Mam zebrać propozycje kolegów na kartce i pójść do prezesa? Jeden zgadza się na 15 procent obniżki, drugi na 25, a trzeci nie daje zgody. I wtedy miałbym decydować z prezesem: dobra, to temu utnijmy tyle, a temu więcej. Rozumiem klub, rozumiem zawodników. Ale nagle wychodzi na to, że Romanczuk jest specjalistą od finansów w Jagiellonii i ma przekonywać piłkarzy do obniżek. To nie moja rola. Nie mogę i nie chcę rozmawiać o sprawach finansowych dotykających moich kolegów, przecież nawet nie znam ich kontraktów.