Fangol.pl

Cristiano po prostu machnął lekceważąco ręką, gdy zapytałem go o zamianę koszulek. Wyglądał na wkurzonego, nie był w nastroju. Może to dlatego, że nie strzelił nam gola. A może z tego powodu, bo odebrałem mu piłkę, kiedy próbował mnie przedryblować. Mam zdjęcie z tej sytuacji, opublikowałem je w mediach społecznościowych. To było najpiękniejsze doświadczenie w moim życiu.

Nie dostałem lepszego kontraktu niż miałem w Poznaniu, ale nie żałuję decyzji o transferze do Ferencvarosu. Tu odniosłem większe sukcesy, zdobyłem dwa mistrzostwa, puchar, grałem w Lidze Europy, teraz w Lidze Mistrzów. W sumie dobrze na tym wyszedłem i nie jestem zły na nikogo w Poznaniu. Z panem Rutkowskim normalnie rozmawiam. Gratuluję Lechowi sukcesów w pucharach.

Nie widzę wypracowanych schematów. Z jednej strony już za późno na eksperymenty, ale w sumie gra reprezentacji to dwuletni rozgrzebany jeszcze eksperyment więc może warto spróbować. Warto zastanowić się nad grą trójką środkowych obrońców. Janek Bednarek ma takie, a nie inne możliwości. Kamil Glik ma już swoje lata. Gdybyśmy mogli zmienić system, to przypominam o Pawle Bochniewiczu. Kto wie, czy nie warto sprawdzić Przemka Wiśniewskiego. Z naszych czołowych stoperów jest najszybszy. Jego kandydatura kilka miesięcy temu byłaby jednak mocniejsza niż obecnie. Teraz znajduje się w gorszej formie. Do tego na wahadłach widziałbym Tomka Kędziorę na prawej stronie. W reprezentacji dobrze się spisuje i nie ma sensu tego zmieniać. Z kolei na lewe wahadło zaproponowałbym Tymka Puchacza. Oczywiście wiem, że czas będzie nas gonił. Zostało go bardzo mało na wprowadzanie nowych elementów taktycznych.

Isco chce spróbować sił w innej lidze. W tej chwili nie mamy jednak żadnej oferty.

Gram już nie jako „ósemka”, ale jako „dziesiątka”, tuż za napastnikiem. To trochę inna gra, trzeba się do niej przyzwyczaić, np. częściej wybiegać do pressingu. Mam poczucie, że mam teraz mniej kontaktów z piłką, częściej dostaję ją tyłem do bramki. To jest ta główna zmiana. Jedno się nie zmieniło: wciąż jestem brany pod uwagę przy wykonywaniu stałych fragmentów gry. Ciągle marzę o reprezentacji. Zmieniając klub, w jakimś stopniu o tym myślałem. Liga turecka na pewno jest lepsza od polskiej, bez dwóch zdań, więc regularne występy mogą mi pomóc w powołaniu. Teraz zmieniłem pozycję, a wiadomo, że w kadrze zajmuje ją Piotrek Zieliński. Wiem, że w Polsce nie jest ceniony, ale ludzie, którzy mówią o reprezentacji bez niego, nie znają się na piłce. W każdym razie kadra to oczywiście mój cel. Jeśli w tym sezonie będę grał, a do tego miał bramki i asysty, może przypomnę o sobie selekcjonerowi.

Widzę, co się dzieje, i wiem, co zrobić, by poprawić sytuację. Jeśli jest problem, są dwa wyjścia: radykalne – czyli operacja, albo spokojne – czyli próba naprawienia tego, co nie działa. Wybieram drugą opcję, Jurek nadal prowadzi kadrę. Przez ponad dwa lata poznał drużynę, spełnił wszystkie postawione przed nim zadania. Teraz nadszedł czas działania, decyzji. Wszyscy mamy wątpliwości, ja też, ale one nie dotyczą tego, czy sobie poradzi, bo uważam, że poradzi. Wiem za to, że nasza drużyna musi grać szybciej, bo na razie wygląda mechanicznie, wolno. Bardziej pasuje nam kontra niż atak pozycyjny. Radzimy sobie z drużynami od 25. miejsca w dół. Z lepszymi jest gorzej, czasem brakuje stylu. Ale pamiętajmy, że im większą odpowiedzialność za wynik wezmą piłkarze, tym lepiej. Trener im na pewno w tym nie przeszkadza.

W 2010 roku naprawdę oczekiwałem deklaracji ze strony władz klubu. Sprzedaliśmy najważniejszych graczy w drużynie, zatem chciałem wiedzieć, kogo zamierzaliśmy sprowadzić. Ferguson powiedział mi, że to nie moja sprawa. Pogodziłem się z tym. To on był menedżerem, ale skoro nie chciał dać mi gwarancji, stwierdziłem, że najlepszym rozwiązaniem będzie odejście z klubu. W tamtym czasie byłem gotowy, aby pojechać i zagrać w lidze hiszpańskiej. Był Real Madryt, była FC Barcelona. Chelsea też się mną interesowała. Mówiło się o Manchesterze City, ale nigdy nie było opcji, żebym tam pojechał. Dla mnie najlepszym rozwiązaniem wydawał się transfer do Barcelony. Myślałem, że mogłem odnaleźć się w tamtym zespole. Mógłbym idealnie wpasować się między Messiego, Xaviego i Iniestę. Pamiętam, jak o tym intensywnie myślałem. Poszedłem porozmawiać z dyrektorem wykonawczym. Minęły dwa lub trzy dni i podpisałem nową umowę. Podejmowałem decyzje na podstawie emocji. Kiedy doszło do protestów pod moim domem, zgodziłem się już na podpisanie nowego kontraktu. Była trzecia w nocy i nie miałem ochoty wychodzić, by uspokoić 30 chłopaków z kapturami na głowach.

Nie zabierałem głosu przez długi czas? Tak, myślę, że to było od czasu mojej prezentacji. Wtedy powiedziałem, że chciałbym wyrażać siebie tylko na boisku, a nie poza nim. Ale myślę, że to najwyższy czas, by odłożyć rzeczy na miejsce. Wiele musiałem znieść. Prasa zawsze chce wywołać kontrowersje i tworzyć rzeczy, które nie są prawdziwe. To prawda, że medialne doniesienia mogą budzić wątpliwości na temat moich relacji z Leo, ale myślę, że on bardzo dobrze wie, że mam do niego olbrzymi szacunek. Jest dla mnie przykładem do naśladowania i myślę, że on o tym wie. Rozmawiałem z Leo, kiedy dołączyłem do klubu. Powiedział, że wkurzyło go to, że za pierwszym razem odrzuciłem Barcelonę. Ale zapewnił, że od momentu, gdy tu jestem, jest po mojej stronie. Wywiad mojego wujka o "reżimie Messiego w szatni"? On nie wie, o co chodzi w futbolu. Przychodzi dziennikarz, rozmawia z tobą. Po co? By wyciągnąć z ciebie jakiś paskudny cytat… Powiedziałem Leo, że nie mam z tym nic wspólnego. Nie mam mojego wujka nawet na WhatsAppie. Nie utrzymuję z nim żadnych relacji. Nie mam z nikim żadnego problemu. Proszę dać mi spokój. Mam nadzieję, że ten wywiad pomoże uspokoić całe to zamieszanie.