Fangol.pl

Z osób, przeciwko którym grałem, nikt nie zrobił na mnie większego wrażenia niż Messi. On ma coś takiego, że biegnie i już wiesz, iż akcja będzie zakończona strzałem. Największą jakością Messiego jest szybkość egzekucji strzałów. Niedawno przegraliśmy z nimi 0:2, któryś obrońca wybił piłkę, a ja widziałem, że Argentyńczyk do niej podbiega. Zacząłem się ustawiać do strzału i zanim się zorientowałem, piłka przeleciała już obok słupka. Wydawało się, że on najpierw musi wziąć zamach, a dopiero potem uderzyć. W ogóle nie wiedziałem, co się stało.

Nie minęła jeszcze połowa sezonu w La Liga, ale już teraz można pokusić się o pewne wnioski. Bez wątpienia rewelacją jest drużyna Diego Simeone. Argentyńczyk pracuje w Atletico Madryt od dziewięciu lat. Za jego kadencji "Los Rojiblancos" nie schodzą z podium, co tylko pokazuje wielką klasę tego trenera. Co najważniejsze, on wciąż jest nienasycony. Atletico w pełni zasłużenie rozsiadło się w fotelu lidera i jeśli wygra dwa zaległe spotkania, to ich przewaga nad Realem Madryt wzrośnie do ośmiu punktów. Ktoś powie, że zespół Simeone po prostu wykorzystuje problemy "Królewskich" i FC Barcelony. Ja się z tym nie zgodzę. Tylko dwa remisy, jedna porażka i zaledwie pięć straconych bramek, to nie przypadek. Obecnie "Rojiblancos" potrafią wygrywać mecze, które są wyrównane, a to cechuje najlepsze zespoły na świecie. Być może kluczem tej zmiany jest przyjście na Wanda Metropolitano Luisa Suareza? Urugwajczyk świetnie rozumie się z Simeone, u którego wyraźnie spokorniał, a co najważniejsze – nie zapomniał, jak się strzela gole. Kogoś takiego brakuje obecnie na Camp Nou.

Piotr Zieliński jest pomocnikiem kompletnym. U mnie grał praktycznie na wszystkich pozycjach w środku pola. Ma wiele wspaniałych cech, ale nigdy nie pokazał ciągłości dobrych występów. To jedyne, czego mu brakowało. Jest dynamiczny i sprawny w operowaniu piłką.

Był taki moment, w którym wydawało się, że Piotr Zieliński będzie mógł trafić do Barcelony. Było blisko pod koniec 2019 roku. Nie wszyscy jednak chcą w to wierzyć. To był moment, w którym Piotrek nie miał jeszcze podpisanego kontraktu z Napoli, a Barcelona szukała rozwiązań.

Pytałem Cristiano o tę minę. Mówił: „Siedziałem tam godzinę, 55 minut poza wizją, więc byłem już trochę znudzony. No i nagle złapali jedno ujęcie, jak skrzyżowałem sobie ręce i mówią, że byłem obrażony”.