Przegrane mnie bolą... Nie nauczyłem się z tym jeszcze żyć. Wczoraj po meczu podszedłem mocno przytulić najlepszego piłkarza, którego widziałem w akcji. Powiedziałem mu: "P***l się, wygrałeś ze mną!". On jednak się tym nie przejął. Mam wielki szacunek do niego za to, co zrobił dla tego sportu i dla mnie. NIENAWIDZĘ PRZEGRYWAĆ! Ciesz się swoją wygraną, futbol czekał na ten moment. Gratulacje Bracie.
reklama
reklama
Gdybym mógł cofnąć czas, znów pobiegłbym sprintem do piłki. Zrobiłbym to kolejne 100 razy, aby zyskać chociaż metr boiska dla naszej drużyny. To nic specjalnego, takie są zasady panujące w drużynie Azzurri. Można coś osiągnąć tylko wtedy, gdy jest się gotowym oddać duszę za kolegów z drużyny. Kontuzja zdjęła mnie z boiska, ale nie mogła oddzielić mnie od zespołu. Nawet mój syn, Mattia, który ma zaledwie trzy lata, zrozumiał, że jego tata nie może dziś wieczorem siedzieć na kanapie w domu i oglądać tego meczu. Jestem podekscytowany, nie ukrywam. Gdy wsiadałem do samolotu do Londynu, jakbym nieco wrócił do życia: za kilka godzin będę na boisku z chłopakami i będę dopingował ich z trybun. Mogło być lepiej, ale mogło też być dużo gorzej. Na Wembley mamy ostatnią bitwę tego Euro. Turniej, który będę nosił w sercu na zawsze. Od magicznych nocy na Stadio Olimpico do spotkań w świątyni futbolu. Przeszliśmy naprawdę długą drogę. W moim przypadku los chciał, żebym dodał do tej podróży jeszcze kilka kilometrów, etap cierpienia w Finlandii, gdzie lekarze naprawiali moje ścięgno Achillesa. Teraz jestem gotowy, czuję, że mam jeszcze wiele do zaoferowania: za kilka miesięcy wrócę do gry, ale lubię myśleć, że dziś będziemy się mobilizować wszyscy razem. Mam teraz w głowie jeden obraz. Chciałbym, żeby Cristante, który jako pierwszy pocieszał mnie po odniesieniu kontuzji, dziś wieczorem podniósł do góry coś cenniejszego, niż moją głowę. Oto jesteśmy, Forza Azzurri!
Wakacje były mi bardzo potrzebne, to był długi sezon, a w jego końcówce rozegrałem wiele meczów. Bardzo chciałbym być na EURO, ale inne rzeczy też są ważne. Trenowałem na Mykonos, przygotowując się do powrotu do Manchesteru United. Wróciłem do kraju, przeszedłem kwarantannę, dostałem negatywny wynik testu na koronawirusa. Wieczorem obejrzę finał, a kolejnego dnia stawię się na treningu.
reklama
W meczu Złotego Pucharu CONCACAF między Meksykiem a Trynidadem i Tobago doszło do bardzo groźnego incydentu. W doskonałej sytuacji bramkowej Hirving Lozano został popchnięty i nadział się na bramkarza Trynidadu i Tobago, Marvina Phillipsa. Meksykanin zalał się krwią i potrzebna była natychmiastowa zmiana. Zawodnik przeszedł w szpitalu zabieg i jego zdrowiu nie zagraża już bezpieczeństwo. Arbiter mimo tak groźnego incydentu nie odgwizdał w tej sytuacji faulu, a mecz zakończył się wynikiem 0-0.
Lubię Kroosa, w przeszłości pokazywał, że potrafi grać na poziomie klasy światowej. Był świetny w Bayernie, ale jego styl gry już jest skończony. Nie pasuje do dzisiejszego futbolu. Gdy przegrywaliśmy 0-1 z Anglią, w ostatnim kwadransie Kroos nie przekroczył linii środkowej. Wciąż i wciąż podawał na boki, aż zorganizowała się obrona przeciwnika.
reklama
