Fangol.pl

Nie muszę powtarzać, że gra w reprezentacji zawsze była moim celem i marzeniem. Wróciłem do niej po roku. Zagrałem 20 minut ze Szkocją, a przeciwko Szwecji nie zagrałem, ale byłem gotowy wejść na boisko, gdyby trener potrzebował mojej pomocy. Trener zna moją wartość i wie, że jestem doświadczonym piłkarzem. Każdy z nas wiedział jak ważny to mecz, a dla starszych piłkarzy, to ostatni mundial. Ja podchodziłem do tego tak – powalczyć z kadrą i pojechać na mundial, albo powiedzieć „pas”. W mojej głowie były myśli o zakończeniu kariery reprezentacyjnej w przypadku, gdybyśmy nie awansowali. W takiej sytuacji pewnie budowano by nowy zespół, stawiając na młodych zawodników. Awansowaliśmy, więc moja kariera w kadrze może jeszcze trwać.

Za mojej kadencji były wyniki, ale zawsze wracano do stylu. Twierdzono później, że za trenera Sousy był styl. Ale jeśli jest styl, w którymś momencie trzeba dzięki niemu wygrywać. Myślę, że na Euro zrobilibyśmy dobry wynik. Czy zwolnienie z reprezentacji mnie dotknęło? Jasne, że byłem rozczarowany i ciągle w jakiś sposób jestem. Wiem, że mielibyśmy przed mistrzostwami dwa tygodnie przygotowań. Mieliśmy już przygotowane różne analizy, co można by wtedy zrobić. Jeśli nie mam stylu i jestem słaby, to nie ma możliwości wygrać 50% spotkań.

Podziwiałem Ronaldo, bo zrewolucjonizował tę robotę, gdy byłem mały. Nikt nie potrafi zrobić tego, co robił on. To niemożliwe. Nikt nawet się do niego nie zbliża. Kiedy tylko mówimy, że „ten zawodnik przypomina Ronaldo”, jest to wymysł. To niemożliwe. Więc jeśli na swój sposób zrewolucjonizowałem to, jest to moje największe osiągnięcie.